lunes, enero 03, 2011

Semana 11 y 12 - Georgia

Despues de 4 dias en el barco, llegue a Georgia!!!
No me esperaba para nada el paisaje que me encontre. Hacia 20C!!! por el dia y las calles estan llenas de casa con jardin y vaca. Has desaparecido los edificios sovieticos!!! (al menos hasta llegar a Tbilisi). Y por toda la carretera hay senoras mayores vendiendo mandarinas.
Adam y Anna me hospedaron en una pequena ciudad, Kobuleti, cerca de Batumi. en su jardin tienen un arbol de Kiwis! y por la noche no cierran la puerta con llave. Nadie diria que hace dos anos hubo una guerra aqui y que habia muchisima corrupcion y delincuencia.

Cada dia que pasa se puede ver como se esta desarrollando a pasos agigantados. A principios de este mes sacaron una ley con la cual es obligatorio llevar cinturon y desde entonces en todos los coches que subo me recuerdan que me lo tengo que poner. El mes anterior sacaron una ley que dice que esta prohibido tirar basura a la calle, asi que ahora las calles estan limpias.
Todos los dias sale en las noticias el presidente, inaugurando o un aeropuerto, un hospital, la construccion de un gran hotel o invitando a disminuidos fisicos a su palacio de Tbilisi.
Aunque todo el mundo en la calle viste de negro, lo cual es un signo de pobreza.

Desde la costa del mar negro de Batumi se puede ver la montanas del caucaso nevadas, que hacen frontera con Rusia.

De Kobuleti fui a Zugdidi, donde me hospedo Zviat y su familia y me ensenaron la tradicion de los brindis, hay mas de 35. Brindis por la familia, por la salud, por la paz, por la religion... y en cada uno tienes que decir algo sobre ese tema. Zviat me llevo a probar un plato tipico que consiste en una especie de dumblings herbidos con carne dentro pero casi tan grandes como el puno de una mano, y se comen con las manos.

Otro plato tipico georgianos son los jachapuris, es como una torta de pan pero con queso dentro. Y aunque parece muy simple estan buenisimosss.
Salome, la chica que me hospedo en Tbilisi, me conto que cuando tenia 17 anos vino a su casa un hombre y su hijo para esposarla. En un momento el hombre le pregunto si sabia cocinar este plato, ella dijo que no. Entonces el le dijo que hasta que no aprendiera a cocinarlo no se podria casar. A dia de hoy Salome todavia no sabe cocinarlo, no se si es porque no quiere aprender o porque no quiere casarse.

De Zugdidi me fui para Svaneti, una la region de las montanas. Zviat se apunto ya que su familia proviene de esa zona y hace mucho que no habia estado. En la Marchuska (furgoneta que utilizan como autobus) conocimos a Alex (americana de origen cubano-armenio) y Laura (italo-polaca). Como estabamos a 24 de Diciembre, nos invitaron a hacer un vino caliente con especies por la noche.
Cuando llegamos a Mestia, Svaneti, con Zviat fuimos llamando en las casa preguntando cuanto nos cobraban por alojarnos. En una de las casa cuando Zviat dijo que su apellido es Japoritza, el hombre dijo que no podia hacer pagar a alguien con tal nombre. Ya que es un apellido que proviene de esta zona. El jardin lo tenia lleno de cajas de abejas para hacer miel y en la chimenea la mujer cocino pan. Aqui, a veces como plato principal de la comida te ponen patatas fritas con alguna salsa, y ya esta.

Todo Mestia esta en construccion. El dia que llegamos, el presidente habia estado alli inaugurando el aeropuerto y un telesilla para las pistas de ski que estan construyendo.
Zviat dice que en 2 anos este lugar sera un sitio muy bonito. Yo pienso completamente lo contrario. En 2 anos no habra mas vacas por la calle, ni perros, todo estara lleno de coches y en vez de pequenas casas rurales habra hoteles de varios pisos, como algunos que ya han construido y perdera todo el encanto que ahora tiene.

De las montanas a la capital a pasar ano nuevo. Aqui celebran fin de ano y Navidad el 7 de Enero.
Lo que mas me gusta de Tbilisi es que la Old town (el casco viejo) es realmente viejo. Esta lleno de casa de 2 pisos y parece como si hubiera habido un terremoto hace 10 anos, y se hubiera quedado todo torcido desde entonces, las ventanas, los techos, las puertas...
Aunque tambien tiene grandes avenidas con grandes edificios, un monton de coches y pasos de peatones. Aunque no se para que hay pasos de cebra, da igual por donde cruces, los coches te tocan el claxon para que te apartes de su camino aunque estes en un paso de peatones.

Ya estabamos a 31 de Diciembre y todavia no me habia decidido con quien pasar fin de ano. O con las chicas georgianas que me hospedan, en el centro donde iban a tocar grupos de musica pop georgianos, o con un grupo de gente de couchsurfing la mayoria rusos o en la casa de una americana-sueca que apenas conocia. Al final me decidi por la ultima opcion, ya que al menos podria hablar con alguien en ingles por lo menos. La fiesta acabo llenandose de azerbajanes, georgianos y mas de 15 nacionalidades europeas. Asi que brindamos cada hora por un ano nuevo en un pais diferente.

4 comentarios:

  1. Anónimo5:18 p. m.

    Ya veo que las navidades y año nuevo han sido para tí bastante diferentes de las de aquí, con la cocida de pan como algo extrordinario o los brindis de año nuevo. Cuando termines este viaje vas a tener un montón de amistades de todo el mundo. Como tus padres tengan que ir recibiendo a todos los que te han ido acogiendo su casa va a parecer un hotel.

    Muchos besos

    ResponderEliminar
  2. Irene, me fascina tu experiencia, pero ya no tengo edad apropiada para este tipo de viajes. Desde Viladecans feliz año nuevo de todos nosotros (Milagros, Aitana, Laia, Estíbaliz y Rafael). Nos encontramos a la vuelta. Un fuerte beso, RAFAEL SALINAS

    ResponderEliminar
  3. Irene!
    Как дела? Это Нил!

    Bon any nou! Que tal el temps per aqui a baix? Veig que vas movent fitxa tu tambe, per aqui, per alla. I el rus?

    Jo torno a ser a fora de Russia, depres d'un meset ben congelat pero molt bonic per alla a les ecoviles.

    Ara estic a Estonia, tornant a fer Couch Surfings i autoestops. I na tirant cap a Mongolia!

    Escolta, que he llegit el text d'Odessa, que demanes receptes! Saps, jo tb estic cansat de fer truites de patates -avui n'he fet una per esmorzar, no tant bona com la teva pero acceptable-, i per Cap d'Any vaig decidir innovar: escalivada! Es super facil i molt bo! Nomes es necessiten uns bons pebrots (vermells) i alberginia, tambe hi pots posar cebes i patates, i un bon forn! La recepta es facil de trobar a internet. L'alberginia a Russia va molt cara, pero aqui on ets tu jo crec que ha de ser mes barata!

    Be, un peto i sort!

    Ens veiem a Mongolia!

    Nil

    ResponderEliminar
  4. Per molts anys Irene!
    (idea de plat: pots fer un fricando simplificat amb bolets i carn amb suc)
    fabi

    ResponderEliminar